Εκδόσεις

Ο "ΠΑΥΛΟΣ, ΚΛΗΤΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ" επιχειρεί να προσεγγίσει την μοναδική αυτή ιστορική, θρησκειολογική και φιλοσοφική προσωπικότητα, κυρίως μέσα από την μυστική διάσταση της Διδασκαλίας Του, όπως αυτή διαιωνίζεται μέσα στις 14 Επιστολές Του. Ο συγγραφέας Βάσος Ηλία Βογιατζόγλου, εντρυφώντας για πολλές δεκαετίες μέσα στα ιερά κείμενα της Χριστιανικής Παράδοσης, ερευνά το ριζοσπαστικό, απελευθερωτικό κήρυγμα του Μέγιστου Απόστολου που καλεί τους «υπό νόμον» και πιστούς μύστες της Νέας Διδασκαλίας να θεμελιώσουν μια Νέα Θρησκεία, δηλαδή μια νέα οπτική του κόσμου.

Αναλύοντας δώδεκα από τις μυστικές κατευθύνσεις που κωδικοποιούν οι Επιστολές του Παύλου, παρουσιάζει με ιδιαίτερη γνώση και σεβασμό πλευρές της δράσεως, του βίου και του φιλοσοφικού στοχασμού του κορυφαίου Απόστολου καταδεικνύοντας ότι, εκτός από μοναδικός Δάσκαλος και θεμελιωτής μιας Νέας Θρησκείας, ο Παύλος υπήρξε ένας βαθυστόχαστος διανοούμενος και μια ανεπανάληπτη στρατηγική και οργανωτική ιδιοφυία που κατορθώνει μέσα στην ακμή της Ρωμαϊκής Κυριαρχίας να θεμελιώσει μια θρησκεία, τόσο ενάντια στις βασικές θέσεις της πανίσχυρης Αυτοκρατορίας αλλά και τόσο ταυτόσημη με την Αλήθεια.

Το βιβλίο αυτό του Βάσου Ηλία Βογιατζόγλου είναι απόσταγμα εμπειριών του συγγραφέα από τις πολλές επισκέψεις του στον Άθω που συμπληρώνουν μία περίοδο πενήντα περίπου χρόνων προσκυνηματικής και πνευματικής μελέτης της χιλιόχρονης παράδοσης του Αγιώνυμου Όρους.

Σε μια εποχή κατάρρευσης των εθνικών και θρησκευτικών μας παραδόσεων οι «Καμπάνες του Παντοκράτορα» επιχειρούν ένα εσωτερικό οδοιπορικό στο Άγιο Όρος μέσα από την Ιστορία, τον πνευματικό προβληματισμό και την θρησκευτική εμπειρία του συγγραφέα, συστηματικού προσκυνητή και μελετητή της μοναστικής πολιτείας.

Τιμημένο με το Α' βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων (1989), το βιβλίο αυτό γραμμένο με μια έντονη λυρική γλώσσα προσεγγίζει την θαυμαστή αντοχή, την πνευματική δύναμη και την προσφορά της Κιβωτού της Ορθοδοξίας, μ’ έναν τρόπο καθαρά βιωματικό και πολύπλευρο, συμβάλλοντας μ’ έναν ιδιαίτερα προσωπικό τρόπο στην πλούσια βιβλιογραφία του Αγίου Όρους.

Οι «επιστολές προς Δημόνικον» του Βάσου Ηλία Βογιατζόγλου γράφτηκαν σε μια, περίπου, τριακονταετία, από το 1976 και μετά, επιχειρώντας να αποτελέσουν το ξεκίνημα για μια συζήτηση ανάμεσα στον συγγραφέα τους και σ’ έναν μαθητή που τον τίμησε και τον τιμά μέχρι σήμερα μέ την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό του.

Μέσα από τις επιστολές αυτές, διαγράφεται η προσπάθεια μιας πρώτης προσέγγισης στα μεγάλα ερωτήματα που ορθώνουν με δέος το Όν και το Έσχατο στον φιλέρευνο νου κάθε ανθρώπου.

Φυσικά οι «επιστολές προς Δημόνικον» δεν φιλοδοξούν να δώσουν απαντήσεις άμεσες σ’ αυτά τα προαιώνια ερωτήματα και, μάλιστα, εκεί όπου μεγάλες μορφές της παγκόσμιας διανόησης απέτυχαν να το πράξουν.

Η βαθύτερη πρόθεση του συγγραφέα τους ήταν —και παραμένει— η κατάθεση μιας προσωπικής εμπειρίας στον ευγενικό Δημόνικο που, ίσως, θα τον βοηθούσε στην σκληρή περιπέτεια της πνευματικής του άθλησης. Μιας άθλησης που ο ανήσυχος μαθητής ξεκίνησε ήδη από τα πρώιμα νεανικά του χρόνια και συνεχίζει μέχρι σήμερα.

Και οι δύο τόμοι των «Επιστολών προς Δημόνικον» φιλοδοξούν να αποτελέσουν έναν πνευματικό οδηγό του σύγχρονου –και παντοτινού– ανθρώπου στον δύσβατο δρόμο της ανεύρεσης και βίωσης της Αλήθειας.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ TOY ΙΩΒ είναι ή συνέχεια της προσπάθειας που ο Βάσος Ηλία Βογιατζόγλου ξεκίνησε με τους ΨΑΛΜΟΥΣ ΤΟΥ ΔΑΥΪΔ για την μετάφραση και κριτική μελέτη των μεγάλων έργων της Παλαιάς Διαθήκης.

Η θεατρική μορφή του ιστορικού αυτού έργου, το εξαιρετικά δύσκολο ύφος της γραφής του άλλα και τα βαθειά και προαιώνια διδάγματα που περιέχει υπήρξαν οι κυριότερες προκλήσεις που οδήγησαν τον μεταφραστή στην ιστορική, θεατρολογική και φιλοσοφική του ανάλυση και μετάφραση.

Με ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΒ ο Βάσος Ηλία Βογιατζόγλου επιχειρεί μια νέα προσέγγιση τόσο στη λογοτεχνική και θεατρική μορφή του έργου όσο και στις βαθειές και αινιγματικές αλήθειες που έκρυψαν σ' αυτό το κείμενό του οι αιώνες, ανοίγοντας έναν νέον ορίζοντα γνώσης και ελεύθερης έρευνας σ’ ένα από τα σημαντικότερα κείμενα ολόκληρης της Βίβλου.

Με λόγο διαυγή, μεστό και διανθισμένο με έντονες λυρικές αποχρώσεις, το ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΒ κατορθώνει, μακρυά από δογματισμούς και περιττές θρησκειολογικές προσκολλήσεις, να ζωντανέψει όχι μόνο ένα πνευματικό μνημείο της Παγκόσμιας Θρησκευτικής Γραμματείας αλλά κι ένα λογοτεχνικό αριστούργημα που επιζεί στους αιώνες.

Οι «Ψαλμοί του Δαβίδ» ποιήματα από τα αρχαιότερα της παγκόσμιας γραμματείας που διασώζονται από την θρησκευτική Ψαλμική ποίηση της οποίας η χρονολογική αφετηρία τοποθετείται πολύ πριν από την 1η χιλιετία π. Χ. και είναι από τις πλουσιότερες και αρχαιότερες στον κόσμο. Ποίηση ρυθμική, οραματική, μ’ έναν λόγο ελλειπτικό, έντονα συμβολικό και πάντα αινιγματικό οι Ψαλμοί αποτελούν μέχρι σήμερα έναν χώρο μυστηριακής επικοινωνίας του Ανθρώπου με τον Θεό απαιτώντας για την βαθύτερη προσέγγισή τους ανάλογη νοητική και αισθηματική καθαρότητα, πίστη, ευλάβεια και λεπτότητα στον χειρισμό του Λόγου.

Ο πραγματικός αναγνώστης των Ψαλμών δεν παραμένει ουδέτερος μέτοχος μιας απρόσωπης λογοτεχνικής δημιουργίας αλλά γίνεται μύστης ενός υπερβατικού και αόρατου κόσμου που του αποκαλύπτεται σταδιακά καθώς επικοινωνεί με την ένθεη δύναμη που διαπερνάει σαν βαθύς μυστικός κραδασμός ολόκληρη την λατρευτική, ποιητική τους θεμελίωση.

Καλλίστη Γνώση είναι η Γνώση του Εαυτού και όποιος γνωρίζει τον Εαυτό γνωρίζει τα πάντα. Οι θρησκείες, οι φιλοσοφίες, οι επιστήμες, οι πολιτισμοί δεν είναι η Γνώση. Είναι δρόμοι που οδηγούν στη Γνώση. Είναι μέθοδοι επαγωγικές, είναι πολύτιμα συστήματα διδασκαλίας, απαραίτητα για την ολοκλήρωση της προσπάθειας. Προϊδεάζουν την αποκάλυψη αλλά δεν είναι η Γνώση.

Επειδή Γνώση δεν είναι το σύνολο των πληροφοριών που η νοητική προσπάθεια του παντοτινού Ανθρώπου συσσώρευσε στον κόσμο των επιστημών και του πολιτισμού.

Η Καλλίστη Γνώση αποπειράται την προσέγγιση της Αληθινής Γνώσης που δεν είναι προϊόν κάποιας παράδοσης ούτε μιας ελπιδοφόρας προσδοκίας αλλά η αποκάλυψη της Αλήθειας.

Η αληθινή Γνώση δεν κληρονομείται από κανένα παρελθόν και δεν υποθηκεύεται σε κάποιο μέλλον. Είναι ενσωματωμένη στην καρδιά του Ανθρώπου. Και γι’ αυτό αποτελεί το έπαθλο μιας σκληρής και επώδυνης πνευματικής εργασίας στο κόσμο της Δημιουργίας. Επειδή καμμιά διδασκαλία κανένα φιλοσοφικό σύστημα, καμμιά θρησκεία δεν μπορεί να την αποκαλύψει στον Άνθρωπο από τα βάθη της πανάρχαιας λησμονιάς του αν ο ίδιος δεν «κρούσει την θύρα». Τότε μόνο η Απόλυτη Γνώση μπορεί να αποκαλυφθεί.

Η μελέτη αυτή επιχειρεί μια κατάδυση στο βαθύτερο μυστήριο της Τέχνης ερευνώντας τους δύο μεγάλους άξονες της, την κοσμική, δηλαδή και την θρησκευτική εκδοχή της.

Προσεγγίζοντας τις αιώνιες αξίες του ρυθμού, του μέτρου και της αρμονίας, ιδιότητες θείες, αλλά και προαιώνια και θεμελιώδη συστατικά κάθε αληθινής καλλιτεχνικής έκφρασης του Ανθρώπου καταδεικνύει πως τα όρια ανάμεσα στις δύο εκδοχές που υπηρετούν την Αλήθεια, είναι ανύπαρκτα. Επιχειρώντας μιαν ιστορική αναδρομή στα μεγάλα καλλιτεχνικά δημιουργήματα της ιστορίας τα Πρόσωπα του Ιανού, ερευνούν τις βαθύτερες αφετηρίες, τους τρόπους έκφρασης την πραγματική αποστολή και την αισθητική ολοκλήρωση της οντότητας τόσο του καλλιτέχνη δημιουργού όσο και του κάθε αποδέκτη. Επειδή τα μηνύματα που εκπέμπει η αληθινή Τέχνη σαν ένας ακόμη δρόμος προς την Αλήθεια δεν αφορούν μόνο τον καλλιτέχνη, αλλά κι όλους εμάς.

Το κάλλος ως ιδιότητα του Θεού ενυπάρχει σε ολόκληρη την Δημιουργία και γίνεται προσιτό στον Άνθρωπο στο μέτρο που αποκαλύπτεται στην οντότητά του. Τα «Πρόσωπα του Ιανού» είναι μια σύντομη, περιεκτική, διαυγής μέθοδος για την μελέτη των σπουδαιότερων  παραμέτρων που συγκροτούν το μέγα και αιώνιο μυστήριο της Αληθινής Τέχνης, χρήσιμο παράπλευρο βοήθημα για κάθε ερευνητή.